Bir sezon daha bitiyor...
Futboldan pek anlamam... Ömrüm boyunca gittiğim maç sayısı yirmiyi geçmez. Kritik hiç yapamam... Haksızlığı sevmediğim için hakeme, oturduğum koltuğun kolluğunu fırlattığım olmuştur.
Bir seyirci için ne kadar manasız duygu ve düşünce varsa beynime üşüşür, kimi gittiğim maçlarda.
Oyun dışında bir sürü lüzumsuz şey dikkatimi çeker...
Önemli bir maçta isem, ayakta kalmış seyirciye korkarak bakarım, kafamdan geçenleri anlayacak diye.
Topun aksi yönündeki kale tarafında, devriye gezen iki inzibatın, tribünlerin yıkılırcasına yaptığı tezahürat sebebine olan inatçı umursamazlıkları, ve gözlerinin ucuyla dahi bakmak lüzumunu hissetmeden sohbetlerini devam ettirmeleri yüzünden, herkesin baktığı yönün aksine bakmanın bedelini,yanımdaki şahsın ateşli tezahüratından ürüyen tükürüklerle,
suratım yıkanarak öderim...
Dünya var olalı beri çirkin ve soğuk,
Erken içeceğimiz bir ilaç gibi.
Tadı dudaklarımızda acımsı, buruk.
Bu saatte gözyaşları, yeminler,
Boş bir tesellidir inandığımız.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta