İnsan..kimi zaman en iyi dost,kimi zaman da en kötü düşman oldu kendine..
Kimi zaman bir çare olurken kimi zamanda bir dert oldu.
Onlarca sorunun cevabıydı aslında kendisi,ama her zaman cevapsız kaldı kendine..
Bazen uzaklarda aradı gerçeği,herşey yalandı oysa ki..
gerçek olan tek şeyde kendisiydi aslında bilmezdi..
gerçekler yalan oldu ona bir zamandan sonra
kendini tanımıyordu,insanları tanımıyordu.
Çocukluk, o derin ırmak çağrısı
O masal dağında ünleyen gazal
Güz ve hasret yüklü akşam bulutu
Güz ve güneş yüklü saman kağnısı
Babamdan duyduğum o mahzun gazel
Ahengiyle dalgalandığım harman
Devamını Oku
O masal dağında ünleyen gazal
Güz ve hasret yüklü akşam bulutu
Güz ve güneş yüklü saman kağnısı
Babamdan duyduğum o mahzun gazel
Ahengiyle dalgalandığım harman
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta