En Büyük Engel Şiiri - Seyhan Korkmaz

Engel derler, varoluşun kendisi,
Bir başlangıç, bir bitiş, bir sonsuzluk.
Örerler etrafımıza,
Sınırlar çizerler, Hapsederler bizi.
Dağlar değil, insanlar olur engel,
Kurallar, yasaklar, çıkarlar.
En büyük engel

Dağlar, denizler, zamanın akışı,
Dağ mı durdurur insanı, deniz mi?
Belki şarkılarda, belki hayalde.
En büyük engel, kalbin en derininde,
Korkudur adı, gölge gibi dinmez.
Yaşarken kim kime olur engel?
Ölümdür engel işte o son nefes.
Hepsi bir engel, bir sınır.

En büyük engel, bilinmezlik karanlığı,
Gelecek kaygısı, geçmişin ağırlığı.
Kendimiz bazen, kendi gölgemiz.
Engel midir temiz bir kalp,
iyi niyet?
Belki de dünyanın iyileşmesi için.

İyi kalpli olmak, bir direniş
Karamsarlığın ortasında bir ışık.
Bu dünyada yersiz bulunur.
İyi kalpli olmak, bazen en büyük suç,
Merhametsizliğin hüküm sürdüğü yerde.
İronik değil mi, bu acı gerçek?