En Büyük Eksiğimmişsin Şiiri - Mazlum Okan

Seni bir kez gördüm ve daha sonra vardığım tüm yollar sana ayrılıyordu.
Boyanmayı bekleyen bir resim gibi bekliyormuşum seni.
Kurşun kaynatan bakışların yetmiyormuş gibi, kaldırımların kaldıramayacağı mutlulukları saçıyordun üzerime gülüşlerinle, zamanın en hızlı geçtiği zaman.
Umurumu seninle doldurdum, hiç bir şey anlam ifade etmiyormuş ve her şey senden ibaretmiş gibi.
Havlıyor uzaktan mutsuzluk, seninle olduğum her an huzursuz bir biçimde.
Seni görünce içim öyle ısınıyor ki, kaburgalarım eriyip kalbim dışarı fırlıyor sanki.
Seni sevmek çok garip bir duygu aşkım...
Hani bir su damlası olsam tek dileğim dudaklarında kurumak olurdu en fazla.
Ama ben seninle yeşermeye geldim.
Sana acıkınca beynim guruldar, canlanır anılar ve buz tutar geriye kalanlar.
Seviyorum işte seni, lal olmuş bir dilin tüm kelimeleri gibi.
Ve sen benim alfabem olduğundan beri yasakladım tüm kelimeleri yüreğime.
En büyük eksiğimmişsin, hayatıma girdiğinde anladım ve tamamladın yarım kalmışlıklarımı...
Aşk işte; kalemimden dökülen her güzel söz sana sahiplendi yine, bir başına nedensiz, gecenin üçünde.
Her neyse sevgilim ay bir kaç saate güneşe bırakır nöbetini ve ben solumda saklayarak seni, kapatayım gözlerimi aşkının müsaadesiyle…