Ar ve namus, çekilirken karanlığa;
Çıktı edepsizlikler gün ışığına.
En büyük edepsiz benim! diye bağırsam,
Bu gerçeğe kim inansa?
Yok mu her insanda, az da olsa haya,
Biz çıkmışız çoktan yola.
En büyük edepsiz benim!
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla