En Büyük Düşman"
Ben kendimin en büyük düşmanıyım,
İyilik ettikçe kendime kötülük yaptım.
Herkese uzandım, yardım ettim,
Ama kendi ruhumu her seferinde yaktım.
Gözlerim başka kalplere açıldı,
Ama içimde bir karanlık, bir boşluk.
Her sevgi, bir yara daha açtı,
Kendimi unutup başkalarına koşmayı seçtim.
İyiliklerimle başkalarını sararken,
Kendimi savurmuşum, hiç düşünmeden.
Bir gün belki, bu savaş sona erer,
İçimdeki savaşı kazanıp, kendime dönerim.
Ama şimdi, içimde ki bir ses,
"Önce kendine iyi gel, sonra başkasına."
Kendimle barışmayı öğrenmek gerek,
Belki o zaman, huzuru bulabilirim
Kayıt Tarihi : 1.10.2024 21:53:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!