En Büyük Bela? Şiiri - Cihat Şahin

Başında varken, devasa bela
Ufacık derdine, ağlarsın hala!

Musibet değildir, bedene gelen!
En büyük musibet; bil, dine gelen!

Her türlü hastalık; haktan hediye!
Kalbinin pasını, yuğsun kul diye.

Dertlerin mürşittir, uyarır seni!
Dersini almazsan; kalırsın deni!

Titrerken vücudun, döker günahı!
Bu kadar kar etmez, çeksen bin ah’ı.

Bir saat hastalık; bir gün ibadet!
Şikâyet etme de; azı abad et!

Mademki gönderen Mevladır onu!
Öyleyse ciddi ve mühimdir konu.

Sabırla karşıla, şükürle sonla!
Marazın meramı, ne ise dinle!

Kalb olsun rahmete, sıkıntı elem!
Dönüşsün cennete, şu gamlı âlem.

Alamlar bitince; kalır sevabı!
Dertlerin sabire, hoştur cevabı.

Kaybolur üstünden, günahın kiri!
Safiyet, masumluk, bil gelir geri!

Merteben yükselir, affolur hatan!
Dönüşür meleğe; yatakta yatan.

Gördün ya; dertleri, derman insana!
Şifadır şükür’ü; sabir ins, can’a.

Öyleyse kederden, eyleme şekva!
Tevekkül etmeli; her ehl-i takva.

Musibet ederse, kalbe isabet?
O, zaman zararı, iyi hesap et!

İnançta nakıslık; en azim bela!
Böyle bir illete, olma müptela!

Feryatla ağla, mafişse iman!
Hallerin yamandır, yok sana eman!

Acilen Rabbine, etmezsen rücu;
Ebeden terk etmez; bil seni acı!

Cihat ŞAHİN
09.10.2010-İZMİR