İnsan oğlu için en büyük kayıp,
Hem rezalet hem de çok büyük ayıp,
Kibir küpünü terkisine bağlayıp,
İnsanların arasında dolaşmak...
Biri arsam diyor biri evim var,
Biri param diyor biri devim var,
Biri cenazedir biri canavar,
Hiçte sıkılmadan dolaşanlar var...
Malım der mülküm der övünür durur,
Sabahtan akşama sayar savurur,
Bir dirhemlik para için kudurur,
Ömür kısa o da bir gün yorulur...
Yorulunca belki bana hak verir....
Kayıt Tarihi : 8.6.2023 21:48:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Mehmet Hanifi Ekici](https://www.antoloji.com/i/siir/2023/06/08/en-buyuk-ayip.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!