Şimdi bir çıkıp geliversen.
Her an beklerim seni,
Mecnun’un Leylay’ı sevdiği gibi;
Görmeden sevmek bu demek gibi.
Yok yook buna sabır yetmez;
İnsan olan çatlar, dağ olan devrilir.
Yok yok sen bizle oynuyorsun,
Seni ele sevirem ki...
Diyirsen ki, niye?
Ne bilim işte ele!
Seni görende bir hoş olir, ölür ölür ölirem...
Ahşam olir davar, nahır, mal gelir.
Komlar, ahırlar dolir
Devamını Oku
Diyirsen ki, niye?
Ne bilim işte ele!
Seni görende bir hoş olir, ölür ölür ölirem...
Ahşam olir davar, nahır, mal gelir.
Komlar, ahırlar dolir
