en ateşli zamanında dokun tenine
öyle yansın ki;
kutup buzları bile söndüremesin ateşi
ateşler öyle birleşsin ki;
ateşlerin birleştiği zamanda
çıldırsın zevkler
ağaçlar soysunda kabuklarını
en mahrem denilen yerler baksın güneşe
bakıpta doyumsuzluğuna ulaşsın
duyguların dizginleşmiş korkaklığında.
hala esirse doyumsuzluk
ayrılsın ayrıla bilirse
tatminsiz kalan doğanın kanunundan.
24.09.2000 Samsun
Birkan DemirciKayıt Tarihi : 1.11.2005 10:57:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!