En Asil İntikam Şiiri - Demet Tarakçı

Sen benim için uçsuz bucaksız bir çöldün
Sevdanla yandığım…
Sen gittiğinde
Buralar çok karanlık oldu.
Gece çöktü dünyama hemde hiç gidecek güneş tekrar doğacak gibi değil
Donuyorum her geçen saniye
Sana dedim dimi gitme diye
Böyle olacagını bile bile,
Bırakıp gittin bilmediğim bir yerlere.
Ben benden vazgeçeli çok oldu
Peki ya sen,sen benden neden vazgeçtin?
Ben kendimden sevdan uğruna vazgeçmiştim
Peki ya sen?
Belki de hayat burda yaptırdı yanlışı bana
Tek tarafın köle olduğu bir sevdada
Yalnızlıktan başka ne gelebilirdiki başıma.
Ama unutma bulamazsın huzuru başkasının kolllarında
Mutluluğun için kendinden vazgeçmez hiçbir yar benden başka
Şu an soğuk tüm bedenimi sarsada bekleyeceğim
İntikamımı almadan gitmeyeceğim
Sonsuz darbelerle parçalasanda yüreğimi
En asil intikamımı alıp sevginle sonsuzluğa yükseleceğim
Affettim deyip sessizce öleceğim…