En Ağır Yük İnsanmış Şiiri - Sevgi Gül İ ...

Sanıyorlar ki dağsın; oysaki bir toz tanesi dahi kaldıracak gücün yoktur.
Kimseden bir destek beklediğin yok aslında; zarar vermesinler yeter diyorsun.

Sevgiden, saygıdan, empatiden, samimiyetten ve şeffaf olmaktan yana gelişimini tamamlayamamış insanlarla uğraşmak ya da bunlara maruz kalmak yoruyor insanı.

Evet dağsındır; lakin üstün metrelerce karla kaplı, için bir o kadar yangın yeri; yine de çiçek açmak için mücadele ediyorsun.

Tek istediğin, hiç kimsenin hiçbir şekilde hayatını zorlaştırmaması.

Aslında birbirimizin hayatını kolaylaştırma yönünde mücadele etsek, hepimizin yükü hafifleyecek de nerede o olgunluk...

Benim için insanlarla mücadele etmek daha zor oluyor çünkü kırgınsam kırgın davranıyorum, sinirlendirdiyseler sinirleniyorum vs...
Kısacası maskem yok.

Maskeyi denemedim desem yalan olur.
Maskeyi elime aldım lakin özüme geçiremedim çünkü kalbime ağır geldi.
Ben hayatı kendime bu yönden zorlaştırıyorum.
Haliyle herkesle anlaşamıyorum.
Ki herkesle anlaşıyorsan karekterde vardır bir sıkıntı...

Affetme de kolay aslında, zor olan değişmiyor olmaları...