En Ağır Yük Şiiri - Osman Bulut

Babanın sırtına sarılan yükü,
Gökler taşıyamaz, yer taşıyamaz.
Dışarıdan hafif görülen yükü,
O yiğitten başka er taşıyamaz.

Gemiye yüklesen S.O.S verir,
O tahammül eder, sabır gösterir.
Su kaynatır lokomotif, ray erir,
Koskoca trene sar, taşıyamaz.

Dolaşır pazarı, gezer marketi,
Tek eliyle taşır beş on paketi.
Beş filoluk bir nakliye şirketi,
On binlerce kamyon, tır taşıyamaz.

Zahmete de hazır, uzun yola da.
Yardım da istemez asla mola da,
Kardeş, amca, dayı, teyze, hala da
Anne de “yoruldum” der, taşıyamaz.

Süper aklı, hiper beyni olsa da,
Devasa kucağı, koynu olsa da.
Yürekler bir, kalpler aynı olsa da,
Delisi olduğu yâr taşıyamaz.

Bir de sınav yükü taşır mübarek,
Nazarında bir olmalı kız, erkek.
Bilir ki giydiği ateşten gömlek,
Başkası böyle bir kor taşıyamaz.

Koşturmakla doldurur süresini,
Ya görür, ya görmez semeresini,
Sırtındaki yükün bir zerresini,
Sekiz on evlada ver, taşıyamaz.

Osman der; dişine takıp canını,
Yük altında geçirir zamanını.
Dolaşarak dünyanın dört yanını
Her kime sorarsan sor, taşıyamaz.
19/06/2016
OMÜ KAMPÜSÜ