En acısı nedir bilir misin?
Telaşla yetişmeye çalıştığın bir yerde
Beklenmiyor olman.
Adımların hızlanır,
Ellerin terler,
Saatin tik takları bir kurşun gibi işler içine.
“Az kaldı,” dersin,
“Oradayım.”
Ama vardığında,
Kimse bakmaz gözlerine.
Sesin duvara çarpar, geri döner.
Kapılar kapanmış,
Kelimeler unutulmuş.
Bir yokluk hissi yayılır,
Üzerine örtülen ağır bir bulut gibi.
Ve işte o an,
Bütün yollar boşa çıkar,
Bütün koşuşturmalar anlamsız.
En acısı budur belki de:
Bir yere ait olduğunu sanarken,
Orada hiç olmamış gibi hissetmek.
Kayıt Tarihi : 9.1.2025 17:13:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!