Daha yirmi dördünde hayatın
Otuz beşlik bir ifade var yüzümde
Yüzümdeki Olgunluğa âşık olmuş kızlar
İçimdeki çocukluğu fark edince hepsi terk ettiler
Teker teker hepsi aynı son olmasa da
Yinede koyan bir tarafları vardı her ayrılığın
Sevgiye yenik düşmüşüz sevginin olduğu zamanlarda
Alabora olmuş aşkımızın sandalı
Olgunluğumuzun altındaki çocukluğu tarif edemedim kimseye
Kimseler dinlemek istemedi beklide beni
Çocuktum daha yirmi dördünde hayatım en tatlı yıllarındaydım
Bir sen vardın birde ben bembeyaz kâğıtta yazılı olan aşkımız
Sen vardın benim küçük bir okarda büyük dünyamda
Rüyamda sen vardın ben olmalıydım dünyanda
Daha yirmi dördünde hayatın
Otuz beşlik bir ifade var yüzümde
Yüzümdeki Olgunluğa âşık olmuş kızlar
İçimdeki çocukluğu fark edince hepsi terk ettiler
Terk edilenler her bir yana savrulan kum misali
Adlanılmış çöl rüzgârları savuran ve savrulan
Yandığım acı çekmeden yandım kime niye kandım
Kim yalan söyledi kimlere inandım
Sonsuzluğa bir tren kalksa raylar uzayıp gitse hep seni düşünsem
Liman olsam sana kalksa bu vapur martılarda yanında
Şarkımız çalsa bir şehirlerarası otobüsün son durağında biten
Daha yirmi dördünde hayatın
Otuz beşlik bir ifade var yüzümde
Yüzümdeki Olgunluğa âşık olmuş kızlar
İçimdeki çocukluğu fark edince hepsi terk ettiler
Kayıt Tarihi : 30.4.2008 21:56:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!