En 4- Koçlar Şiiri - İbrahim Çelikli

Koçlar

koçları süslerdik
renk-renk
sulandırılmış kökboyası
sürerek
bizim koyunlar portakal rengi

bir iğde çöpü üstünde
incecik bir çentik
ödünç süt alımlarında
“-yarın yayık yayacan
benim ossun böğünkü keşik
senin ossun yarın kı
ağız (südü) değil ya
alt tarafı iki belik goyununan
irkildip deri bascan da
ölme eşşem ölme
bahar gelsin teze ot ye

‘gün döndükten ’ sonra,
başka çöpler üstünde
yeni keşik kertikleri başlardı
on-onbeş kişilik katınçlarla
kuzular-oğlaklar seçilirdi yazları
yolunu kestiğimiz sürü devam eder yoluna
oğlaklar meleşirler
kuzular geçmeye çalışırlardı
analarıyla,

elbirlik bütün katınçlar,
dağda sürüye kavuşurdu
“-emişir” diye
oğlaklar-kuzular
ters yöne savuşturulurdu