durup dururken
çıkıyor adam suyun cindoruğuna
dalgaları altına almalıymış ayaklarının
daha sıkı yüzebilirmiş böyle
ne denli yüksek olursa seren
öyle yakın olabilirmiş menzile
gözlerini ufuklarda gezdiren
ne ki
menzil dediği de
bir Robinson adası
oyundan atılmış bir çocuğun gözlerindeki
durup dururken
çıkıyor adam toprağından
vakit de bahardır güzünden
yağmurlar kesat
bir mantarın ömrü ne olur
nemden sorulan birkaç gün
güneşten çalınmış fazladan birkaç saat
bir çocuk olsaydım keşke
diyor adam
emziren annenin kucağındaki
Ali Tekmil / 13.12.1999 - Urla.
Ali TekmilKayıt Tarihi : 3.2.2007 21:05:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!