Emzir Yüzyıllık Açlığımı

Bugün ruhum kanlı bir kelepçe bileklerimde
Yanaklarımın alevine tünemiş bir çift serçe
Sevginin alaz türküleri yanıyor kuru dilimde
Kırılgan gemilerim yüzüyor denizlerimde
Türkü söylüyor dilim, ruhum dar hacmine.

Sıcacık bir düşünüş rahlesindeyim kendimle
Kilitli odamda yaşamdan bunalmış insanlar
Uzatıyorum terli ve yalnız avuçlarımı aşka
Bir bulut çörekleniyor gövdemin üzerine
Fısıldıyor kulağıma, ’ey aşk, ruhun neden dar? ’

Cevahir düşler mırıldanıyor dilimdeki sevgi
İçimin sunağında güvercinler yıkanmakta
Ürpertili bir yalnızlık senfonisi bedenimde
Canım tenden ayrı, gönlüm küsmüş tene
Şelaleler akıyor karanlık ve izbe seherime.

Bugün ruhum karışık, adamakıllı dar içine
Dudaklarının ıslaklığına kapılmak istiyor delice
Gövdenin mazgallarından akarak şehirlerine
Bedeninin dallarından ağmak mevsimlerine
Kavruk bedenimin terini kurulasan ellerinle.

Al ruhumu benden, mukaddes emanet gibi
Boşalt damarlarımın harını, bitir hicranımı
Dindir çığlık özlemlerimi, kölen et kapında
Emzir yüzyıllık açlığımı, bitir ağlayışlarımı
Gönlünün aşk çadırında uyut aşk adamını.