Emzik Şiiri - Kudret Kobal

sert bir çığlık aydınlattı sokağı
elleri kara
yüzü dumanlı bir kadın
yığılıp kaldı olduğu yere
cılız bir çığlıkla karardı sokak
bebek toprağa dokundu
bir emzik
havada kaldı bir süre
sonra toprağa bulandı
bir asker aldı emziği
havaya kaldırdı
baktı baktı baktı
havada bıraktı ve gitti
bir kadın aldı havadan
emziği
üfledi ve dudağı ile temizledi
ağlayan bebeğine verdi
bebek tükürdü
kan kokan emziği
ve ağlamaya devam etti
asker silahını temizledi
kadın üstünü başını
bebek ağlamaya devam etti.
hayat yürüdü ve köşeyi dönüp kayboldu