Seni ilk gördüğümde
Güneşi kıskandırıyordun güzelliğinle
Yıldızlar sönük kalırdı seni gördüklerinde
Ay parçası diyemezdim sana
Emsalsizliğin kıyaslanamaz kimseyle
Aydınlıkları sevdim, karanlığı değil
Hayatımı aydınlatan gün yüzüydün
Dünyanın güzelliği neydi bilmezdim
Seni kendimde hissetmeden önce
Dudaklarımın söyleyemediklerini, yüreğimle hitap ettim.
Tıpkı çölün bir yağmur tanesine hasreti gibi sevdim seni
Kayıt Tarihi : 4.7.2010 00:19:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!