Emsal Şiiri - Servet Balıbey

efendiler toplanın, size emsal vereyim
son sözümü söyleyip, buralardan gideyim
bir daha vuku bulmaz, bir daha görüşmeyiz
meclis kültürümüzdür, paylaşarak gideyim

hırpalanmış bir kaya yıpranmış taştır hayat
sürüklenmiş zirveden biriktirmiş ne varsa
üzerinde yılların tüm tortusu ve tozu
bir sel alıp götürmüş, topladığı ne varsa

kayıplara ağlama dünya malına yanma
gittiğin yer mutlaktır fani olana kanma
bir gülümseme sebil dünyalara mukabil
Allah dünyayı sevmez parana kanar sanma

filizinden savrulmuş bir tanedir bu hayat
rüzgarla sürüklenmiş topraktan düşmüş uzak
yağmurlar inmedikçe tane kayadan farksız
şefkatten uzak hayat o tanedir akılsız

geldik ve gitmiyoruz kıvama eriyoruz
dünya gördük ölümlü ama biz ölmüyoruz
bu fikre kapılan can bütün dünyayla harman
ellerimizle binbir dünya yaratıyoruz

değeri çile hüzün huzursuzluğa özgün
mutlu insan görmedim bütün insanlar üzgün
peşinden koşup durma kendine hayrı yok ki
dünyada tek nefese galip gelmez gücün

diyeceğim şudur ki yolcusuyuz ğıyabın
emileceğiz kesin çukurundan esbabın
kaçamaz hiçbir varlık erteleyemez kat i
duyulmayacak sesin duyulamaz feryadın