Emrimdekiler Şiiri - Ömer Çetinkaya

İnsan oğlu Kâinata efendi,
Bir uçtan bir uca,evren emrinde.
Çelik kanat takıp,yıldıza ağdı,
Güneş'ten öteye,seyran emrinde.

Toprak tan halk oldu,toprağa hakim,
Varlığı ayakta,tuterken çekim,
Rulman'sız Dünyayı döndürende kim?
Dolanıyor çarkı devran emrinde,

Uyan seher vakti,efkârı dağıt,
Alacaksan her çiçekte var öğüt,
Topraktan ot yaptı ottan et le süt,
İçinde yağ ile ayran emrinde.

Emrinde neler yok ay yıldız gece,
Sana göstermeden,hemde gizlice,
Kaç kez şahit oldun,su daki güce,
Şu uçsuz bucaksız deryan emrinde.

Göz ile görülmez elle tutulmaz,
O olmazsa beş dakika durulmaz,
Havan olmayınca sesde duyulmaz.
Esir'le beraber ceryan emrinde.

Ömer Çetinkaya farkı fark etti,
Uyanarak görevini derk etti,
Tövbe ile kötü huyun terk etti,
Allahım(cc) kabul et kurban emrinde...

25.05.2006