Emretti Şiiri - Ahmet Ergin

Divan-ı aşkı kebiri
Yaz emretti pirim bana
Hicran kalemini verdi
Tez emretti pirim bana

Kırılsın nefsin, kibirin
Kalmasın gönlünde kirin
Sen git, sırrın kalsın derin
Gez emretti pirim bana

Dedim ki sermayem yoktur
Dedi bak, gönlünde çoktur
Dedim hastayım bir doktor
Haz emretti pirim bana

Dedim takatim kalmadı
O,hiç oralı olmadı
Azat et dedim salmadı
Hız emretti pirim bana

Hemen başladım yazmaya
İğneyle kuyu kazmaya
Kendi kendime kızmaya
Az emretti pirim bana

Kazdım iğne ile kuyu
Yüz yirmi dört ay boyu
Gözyaşımla doldu suyu
Yüz emretti pirim bana

Kuyunun suyunda yüzdüm
Otuz iki taşı dizdim
Elli dört şifreyi sezdim
Çöz emretti pirim bana

Yoruldum bir nefes aldım
Ensemde silleyi buldum
Yıkıldığım yerde kaldım
Düz emretti pirim bana

Düzelmeye ettim gayret
Azmime ettiler hayret
Lâfa tuttu üç beş hoyrat
Ez emretti pirim bana

Orda burada çok ağladım
Boyun büktüm, el bağladım
Ahmediyem sır söyledim
Giz emretti pirim bana