Yine akşam oldu,yine sensiz
Karanlıklar çöktü üzerime
Yetmedi aydınlatmaya loş sokak ışıkları
Hayallerimle başbaşa kaldım,
Seni bekledim...
Penceremde deniz var yine,
Gözlerin kadar derin ve mavi,
Tenin kadar pürüzsüz ve berrak.
Ama bir gariplik var bugün onda,
Bir şeyler anlatmaya çalışıyor sanki,
Yürek ister sevdalar,
Buğulu bir camın altında,
Güneşli bir günün başlangıcında,
Daha yeni yeni vururken günün ilk ışıkları,
Pencerenizin altında uyanıp,
Güne onsuz başlamayı göze almak ister...
Bu son şarkım sana gülüm,
Bu son şiirim.
İnan bir daha duyulmayacak ismim.
Belki bugün,belkide yarın,
Yolcusuyum bu dünyanın...
Sen ve ben,yani ikimiz,
Eeeee....
Nasıl söylesem diye başladı bizim hikayemiz.
Sen o hikayedeki güzel kız,
Ben Türk filmlerindeki umutsuz aşık.
Dışarıda;
Bardaktan boşalırcasına yağmur var.
İçimde;
Ham maddesi sensizlik olan fırtınalar.
Dört mevsimi aynı anda yaşıyor bedenim.
Ben son halkadayım...
Yüreğimin derinliklerindeki sevdayı
Buldun çıkardın içimden
Böylesine seveceğimi bilsem
Kilitlemezdim kapılarımı
Işıkları söndürüp, perdeleri örtüp
Çekilmezdim kabuğuma...
Yok olmuştu o anda hayallerim,
Yıkılmıştım....
Gitmek istedim ama;
Gidemedim...
Böyle kolayda pes edemezdim.
Yalnız kalmak istiyorum bu gece,
Senden uzak,
Yıldızlardan uzak,
Kendimden uzak.
Yalnızlığımla başbaşa oturup
İçmek istiyorum sabah dek.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!