Kendim hakkında ilk defa yazıyorum.
Çünkü sevmiyorum kendimle yüzleşmelerimi.
Belki de sevmiyorum kendimi senin kadar,
Belki de o yüzden şiire kaçıyorum.
İçimdeki melankoliyi tutup kulaklarından,
Ben senin yalnızlığını sevdim...
ıslanarak yürümeni yağmurda.
Gözyaşlarını,
Yağmur gizlerken ben görsem de,
belli etmemeni...
Şemsiyeyi uzattığımda,
Benim ağladığımı bilmeyeceksin,
Hissetmeyeceksin bile.
Görmeyeceksin...
Bir gün, sigaramdan bir nefes üflerken,
Kalbimden düşüvereceksin.
Ne kadar duyduğum söz varsa,
Cebimde...
Sok elini, al bir ikisini,
Sana söyleyecek sözüm yok ki...
Zaten benim değil cebimdekiler,
Al bir ikisini,
Ne kadar da uzak geliyordu
Bitmez gibiydi kasvet gecesi...
Ama nihayet kış bahara vardı.
Kısaldı kasvet
Uzadı Geceler.
En güzel şiiri sen okumuştun zaten,
Şarkıların en güzelini sen biliyordun...
Ama hiç biri sana yazılmamıştı.
Görüyor musun? ...
Ne kadar yalnızmışsın.
Bırakamadım kanmayı yalanlara, ağlamadan
Anlayasın diye yazmıyorum...
Tekrar tekrar okuma...
Cam macunu dolu içleriyle
Gazoz kapakları bir naylon torbada,
Senelerdir yazdığım sayfaların içlerini dolduramadım.
Anlatamadım bir türlü hislerimi, anlatamadım…
Mavi bir şehir vardı,
Çok uzaklarda belki.
Belki çook, belki çoook, belki yok.
Öl...
Ama içimde olmasın mezarın.
Orda olmana artık dayanamıyorum.
Uyku istiyorum artık, sadece uyku.
En derininden hem de, En huzurlusundan.
Akıtabilseydim suları tersine,
Zamanı geri çevirebilseydim.
Adını hiç bilmeseydim,
Seni görmeseydim.
Yazılmamış mektuplar biriktiriyorum zihnimde,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!