Emre Saka Şiirleri - Şair Emre Saka

Kaptanın seyir defteri okyanusa düşmüş
Rivayete göre martı bulmuş defteri
Arkadaşlarıyla her seferinde okuduklarında
Ya gülerler
Ya ağlarlar
Ya da bağırırlar.

Eğer isteseydik hayatı bir sevgi yumağı şeklinde yaşayabilirdik
Soğuk ve fırtınalı bir kış günü
Alnımıza değen kar tanelerinin soğukluğunu hissedecek
Yüreğimizdeki sıcaklıkla onu eritecektik
Elinin elime dokunuşu beni küçük bir çocuk gibi mutlu edecekti.

Rivayete göre ruhu martıların kanatlarındaymış bu şehrin
Öykülere destanlara sığmayınca
Almış martı bu şehri kanatlarının arasına
Ve insana sunulmuş taşı toprağı
Beğenmiş
Gelmiş görmüş yerleşmiş

Gördüm ki bu dünya yaşamak ve ölmek
Duydum ki bu gökyüzü varsan mavi yoksan gri
Bildim ki seni yarattı benden öte; fakat bana yansıdı
Sana yakın olan bana da yakın, sana uzak olan benden de uzak
Hangi yaşam nefsini sana nefes verirken
Birleşti bu devri-âlem

Yalnızlığımız mıydı beni sana seni bana yaklaştıran
Yoksa çocuğumuz muydu yalnız kalmıştı
Kaç kişi vardı benim ve senin hayatında
Kapalı bir kutuda büyülendik
Baktık gördük hissettik
Vapur martı sen ve ben

İnsan yollar kurar
Ve bütün yolların açılmasını ister
Her dönemeçte bir tabela bir ok
Sonra şehirler kurar insan
Ucu bucağı belli olmayan ütopyalar içinde
Şahlanıverir içsel dünyası

İçgüdüleriyle martı uçar sancılı bir özgürlüğe
Yalvarır deniz kenarındaki balıkçılara
Beni de doyurun diye.

Işıkların ötesinde bir gölgesin artık
Aydınlatmak istedim karanlığa kaçtın
Şimdi ne kaldı geride ve ileride
Artık çalıntı duygularla göçebe hislerle seyir yapmaktayım
Bilmem bilmen gereken bir şey var mı?
Öyleyse çık git.

Sahtelikler yalanlar
Anlamsız tarafı oluşturanlar
Süre gelen geçmişin ve gelecek geleceğin
Karış karış bütün karelerinde bulunan her şey
Bizim içimizden çıkan mekanik canavar oluşumuna yardımcı oluyor
İnsan insan olmayı unutuyor.

Seni çok sevdim
Ama enayilik ettim
Yeni mi fark edildim
Ben malım ya
Ben safım ya
Aptal gibi bekledim