Emre Özsarı Şiirleri - Şair Emre Özsarı

Bir gün bir yağmur damlası olup kirpiğinden öpeceğim
Bir gün bahar rüzgarı olup tenine değeceğim
Ve bir gün o na herşeyi söyleyeceğim
Bilmem belkide bu son parmak uçlarımda kalem çevirişim
Belkide belkide hiçbirini söyleyemeden öleceğim

Gidiyorum yok kimsenin haberi
Ağzım dilim son solukta
Usulca yürüyorum uzunca karanlık bir yolda
Bir kor oldu şimdi herşey avuçlarımda
Tek başıma gidiyorum yok kimsenin haberi

Kirli beyaz'a döndü sevdalarımız
Bırak mahşere kalsın artık dualarımız
Hani o kendimizi parçalarcasına ardından koştuklarımız
Değmezmiş değmezmiş gözüm
Dur daha gitme diyeceklerim var bitmedi sözüm

Saçların iplik gibi düz tatlı güzel bir makyaj
Köşeden geliyorsun adeta ışık saçıyorsun
Gözlerin parlıyor ve zifiri sokağı aydınlanıyor
Bir an kalbim duracak gibi oluyor
Kırmızı mantolu kız geliyor

İşte tamda o ağacın altında
Hava karanlık ayın ışığı bir yanda senin ışığın bir yanda
Yıkanmış bardak misali parlıyorsun karşımda
Pon ponlu kırmızı bir şapka var başında

Ömrümün hem başındasın hem sonunda

Kalbimi böylesine durduracak mesaj senden mi geldi
Kanım çekildi sanki ellerim titredi
Ey benim saçının teline bile vurgun olduğum yârim
Bu son damla yaş yine senden mi geldi

Ağzım kupkuru dilim yapışıyor konuşamıyorum

Bir şiir tuttum içimden onla çarptım sonra ona böldüm ona bir şiir daha koydum sonra bir şiir daha ve sonra bütün şiirleri ondan çıkardım artık onda birşey kalmadı