Emre Özkan’a Şiiri - Yasin Emre Karatekin

Sen mi,

Sen, Erciyes’in doruklarına yağan kar yumağı
Ben sana geldikçe sen fazla açtın o durağı
Yaklaştığımı sanıp sıklaştırsam da nefes almayı
Süründürdün günlerce yolunda ne ayıp!

Güneş aldı yerini çünkü güzelliğin ona yakındı
Bir tek sana sığındım, seni ondan sakındım
Gözlerine bakıp yüreğinin sıcaklığında ısınırdım
Söyle, eriyip yok olman hangi aylara kaldı?

Yıllardır adımlarını takip edip durdum
Beynimi kemirdi hep cevapsız soruların kurdu,
Serdim ayaklarına gururumu, görmedin sersem
Kader sayıp terk ettim büyüdüğüm yurdu

Sus be! Bunca sene konuştuğuna say artık
Gösterdiğin ilgisizlik boynuma hançer dayattı
Mesafeler değil aramızdaki, fay hattı
Ateşlerde yansan da, unuttun; ellerim hayattı!

Ben mi,
Ben, ben kimim ki?