Emre Ozdemir Şiirleri - Şair Emre Ozdemir

Bir mektup yazıyorum kendime,
Senden hediye.
Bir hayal kuruyorum,
Senin yerine.

Susuyorum geceye aldanıp. Karşılıksız ve sessiz

Bir yanda anılara ağladığım gözyaşlarım,
Bir yanda canına yandığım şavaşlarım.
Arada kalmışım, sıkıştığım anılarım,
Aşk diyorsun,
Susuyorum.

Sorguladım bu sabah kendimi,
Yaralarımın adını Yâr koydum.
Zehirdi Aşk şerbet gibi,
Çerkez gördüm düşümde, hâyra yordum.

Anneme sordum;

Her düşten sonra susamış benliğimle uyanıyorum,
Garip bir düşünce, suskun bir susama.
Kendimden çok sen geliyorsun aklıma,
Bildiğim hiç kimseye anlatamıyorum sesini,
Bilenler anımsar.
Bir bilek öpüyorum, bükemediğim için.

Sadece bir cümlede yaşadım iki taraflı aşkı.
Kırgın düşüncelerimi yazdım kaybolan sokaklarda,
Solmuş gömleklerimin ardı kesilmedi
Bilmediğim,Görmediğim, Yaşamadığım sevdalarda.

Artık ummadığım şeyler geliyor hayatımın bir kenarından.

Bazen Kendimi Ansızın Sende Buluyorum, Bir Düşcesine.
Öyle Bir An Kopuyorki Benden Sana Dünümü Bile Hatırlamıyorum.
Sen Oluyorum Bazen, Güldüğün Zaman Gülmek İstiyorum.
Bilmiyorum Neden ve Nerden Geldiğimi.
Sonra Sessizliğinle Uyanıyorum, Yoksun.
Bilmek İstemiyorum Sensizliği. Sus O Zaman Dercesine Konuşuyorsun.

üştüm Yollarına, Kaldım Aç Bir Suda.
Sordum Senin Adresini, Bilen Yok...
Şükr Ettim Ardından Tekrar Ettim Adını,
Sus Dedi Annem Görmesin Kimse Ağladığını,
Sordum Onun İçin Ne Yapmadığımı?
Git Söyle Ona Dedi,

Ağır bir kış ortasındayım şimdi.
Gözlerimde zifiri aydınlık.
Bezgin bir gün ortasındayım.
Yüreğim aşk’tan ağır yaralı şimdi.

Bakışlarda gün solgunluğu,

Suskun Kalınca Sözler,
Ve Bir Umut Daha İstenirken Hayattan,
Belki Söylenecek İki Cümle İçin Bile Açılır Eski Defterler.
Ve Bırakılır Kendi Haline Yalancı Gülümseyişler.

Toz, duman edilir,

Zehir zakkum sevda yaşıyorum,
Kalbim Aşk’a düşmüş yana yana arıyorum.
Sevgilim yok, elleri yok.
Senden yana tek bir adresim, resmimde yok
Kırık dökük anılar var odanın bir kenarında,
Yıkılan gurular takılmış kapının kovuğuna,