bir anadolu çocuğunun
denize baktığı gibi
hayretle baktım sana
hâlâ şaşırıyorum
bir insanın
bu kadar su oluşuna...
Nasıl olur da engel olur insan, kendine rağmen, kendine...
Aslında mümkün değildir aşki tutmak içinde, olmalı belkide...
Nefes gibi,
Çıkar gider içinden, ulaşır havaya, karışır zamana...
Umarım ulaşır tutmaya çalıştığım nefesim, yükselir, bulur seni...
gözü karanlıkta kalanlar vardır.
dirsekleri dizlerinde başı öne düşenler...
işte onlar gerçek aşıklardır.
göz yaşları yüzüne değil yere düşenler...
Ab-ı hayattır
Demlediğin tuzlu çay
Uyanmamın tek nedeni
Yazımı taşıyan
Kanadı kırık kartal,
ne zaman çarpacak bulutlar yere
ne zaman aşk olacak bu trafikte
bilinmez
istenir, olsun artık denir
beklenir
aksa anılar su gibi,
dolsa altınoluk'a,
ıslanır mı elleri,
yıkar mı yüzünü? ..
olmaz sanki...
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!