Kaç kapıyı çalmam gerek bulmak için seni
Kör mü bu arayan bu gözlerim
Yoksa layık değil mi diğerlerine
Günler geçiyor gam keder yükleniyor gönlüme
Sonsuzluğa uzanan yolda çaresizlik işliyor zihnime
Bu kadar ademin içinde elbet vardır bir çare
inanmak istemediğin doğrular çalınca gece kapını
nereye kaçacağını düşünürken kaybolursun
açmak istemediğin gerçekler ısrarla vururken yüzüne
çaresizce düşünür durursun o eşikte
kabullenmek istemesen de orada işte
üzerine basan hisler beynini uyuşturuyor sinsice
bir fotoğrafın var ben de
çektiğimi bilmediğin
kucağında kedi seviyorsun
üzerinde pijamaların
saçını gelişigüzel bağlamışsın
öylece olduğun gibisin
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!