Seni ilk gordugumde cok heyecanlanmıstım. Gozlerım senın ısıgınla parlamıstı.
Ama sen benım farkımda bıle degıldın.
Hatta orda oldugumun bıle farkında degıldın.
Senın için onemsız olabılırımdim ama o kucuk kar tanesi sana aşık olmustu bır kere.
Gunlerce guneşten saklandım. Pencerenın onunde bekledım seni.
Hatta bır kere baban actı pencereyi korkuyla aşagı atladım.
Yoruldum kaybetmekten ve kaybolmaktan...
Yoruldum istemekten,istenmemekten,isteyipte alamamaktan...
Yoruldum ince bir ayrıntı gibi durmaktan bu hayatta...
Yoruldum nefes almaktan...
İnsan nefes almaktan yorulur mu diye sormayın.
Bu yorgunluk nicin nefes aldıgını bilememenin yorgunlugu...
Gök kubbeli bir cami gibi magrur dururdun akşamlarda.
Dokunsam, konuşsam bozulacak sanırdım ihtişamın.
Nefesindi başakları titreten,
Uzun sonbahar gecelerinde.
Karanlıktan bir ses adımı fısıldar.
Parmaklarımda hissederim telaşı
Hele soguksa, üşüyorsam.
İçimi ısıtır o acı.
Senin varlıgını hissederim
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!