Şuan uyuduğundan yağan yağmuru göremedin,
nasıl da hızlı ve iri iri yağıyor.
Göremedin ne yazık ki..
Yazmak yaraya merhem, sabaha ışık, güne parıltı.
Yazmak geleceğe umut, geçmişe kader.
Yazmak saatten yoksun,
Yeterince dürüstsen fazlasıyla aşıksan ve gerçekten iyi biriysen hazırsınız. Artık mutsuz olabilirsin.
Sevmek erkeğe yakışıyorsa, neden hiç kimse bir erkeğe şiir yazamıyor? Bir taneyi buldun ya ikinci? üçüncü? dörtyüzüncü? yok demi?
Çünkü kadınlar egoist varlıklardır.
kalbim yerinden çıkacak gibiydi ki ben unutmak üzereydim bu halimi.
susuyordu…
bi türlü anlamıyordum bakınca gözlerine.
Takıntı ile aşk arasındaki en bariz fark. Birisi can yakmak ister, diğeri canını yakmak ister. Üzülür fakat mutlu olmasını gönülden ister. Bu acıtır. Ve dile dökülür. yazıya dökülür. ama gerçekten üzülmesini istemez. Mutlu, hatta kendinden daha mutlu olmasını ister. Takıntı insan o kadar düşünerek sabah etmez. Takıntı insan Allah’a samimiyet konusunda tereddüt yaşamaz, göz yaşı ile kılınan namazlarda. Takıntı insan gerçeklerden korkmaz, aşık insan ise korkudan gözünü açamaz.
Tek bir dilek hakkım olsaydı eğer,
Bana verdiğini düşündüğün mutluluğu,
Aslında senin değil benim aldığımı görmeni isterdim..
Hayat insanın karşısına neler çıkarır bilinmez. Aklınızda olmayan birşey bir gün vazgeçilmez birşey olabilir. Şu an bunu düşünmüyorum yahut istemiyorum dediğimiz şeyler ya da hiç düşünme gereksinimi bile duymadığımız şeyler bir anda vazgeçilmez oluyor. Aşk gibi. Aşık olmak öyle zamanla olan birşey olduğuna inanmayanlardanım. Aşk insanın birisini teslimiyetini ilan etmesi için beklemez. Aşık olunur ve öyle kalınır. Aşkı bozacak tek şey ise nefrettir. Yoksa unutarak olmaz böyle şeyler… Aşk ile sevmek ve mutlu olduğunu düşünerek sevmek arasında farklar vardır. Ve böyle düşünen bir çift çoğu zaman birbirini neylerin üzeceğini bilemez.
Sevmek ya da aşk sadece sevmek değildir. Sahiplenmektir. Kıskanmaktır. Övmektir. Hayal kurmaktır. Fedakarlıktır. Emektir.
Eğer aşıksan ve bunu çırılçıplak herkes görüyorsa ve aşık olduğun o yüce o bakışı gülüşü farklı gelen insanla berabersen herkes seni çok mutlu zanneder. Evet mutlusundur çünkü onsuzluk nasıl birşey hayat sana öğretmiştir. Ama aşk sadece seni mutlu edecek ya da en önemli şeyi mutluluk olmayan bir karmakarışık denklemdir. Aşıksan herkesden daha çok üzüleceksin, daha çok düşüneceksin ve daha çok fedakarlık yapacaksın demektir sevmeden öte. Bunu bile bile kabul edenler var. Çünkü aşk öyle bir şey ki herşeye razı oluyosun, tabularını, prensiplerini vs vs hepsini unutup siliyor aşk denilen adı güzel olan kurum…
Azalıp, çoğalan dertler yükünün anlık unutulan mutluluklarına hayat deniyormuş, fısıldadılar kulağıma… Neyime yorulmuyorsam? Ben de anlamadım. Tutup, gelip geçenin düşüncelerine bakınca, bu gün ne alemdeyim onların içinde merak ediyorum.Siz de benim gibi uykusuz musunuz? Eski bir tanıdık nefesi koklamak geliyor mu içinizden? Bir kulisteyim ağlayan bir babanın dramında “gelin birlik olalım, dirlik bize emanettir çocuklarımızdan”, diyorum karanlık rüyadan uyanırken çığlık çığlığa.Düştümü gökyüzünde pervasız uçan kırlangıç? Hayal dünyamda perdeler kapandı mı? İnançlarım tükendi mi? Gelip geçen neden bu kadar sessiz? Cevap yok? Cevabım yok! Yalnız olmuyor. Yalnız bırakılıyoruz toplum mühendislerince.İnsanlar ve hayat üzerine sadece keyfimize ortak zamanları üflüyorum. Keyifli zamanlara dokunup, uçuşup yok oluyor zamanın tozları. Ben burdayım siz nerdesiniz? Tamam da neden ordasınız?
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!