Şuanlık yaşamak makul.
Eserleri
Kim varsa öldürdüm içimde
Çocuk genç yaşlı demeden
Kim varsa öldürdüm içimde
Bir tek sana kıyamadım
Kıyına bile yaklaşmadım
Elim yüzüm kan revan içerisinde
Ellerini tutmalıydım oysa ki
Ellerini tutup;
Yürümeliydik bu asi toprakların üstünde
Bugün günlerden ne bilmiyorum
Yarın olsa ne farkedecek sanki
Dünlerimizden feragat ederken
Yarını hiç düşünmedik bile
Bir çırpı gözyaşında boğuluyorum şimdi
Halbuki iyi yüzerdim
Ama boğuluyorum
sana çırpındıkça
İyice boğuluyorum
Artık dönüşü yok bu serseri sevdamın
Efendi gülüşüne
Sen gül;sen hep gül ki
Bende gülüşünle uslanırım belki
Sessizlik iyi bir şey değildir
Ağlanmak isteniyorsa ağlansın
Sonra bir daha ağlamamak için
Daima konuşursun
Sessizlik insanı öldürürür
Herşey çok karanlık
O kadar karanlık ki
Parlayan iğne ucunu bile göremiyorum şu karanlıkta
Ama Seni nasıl buldum bilmiyorum
Yüreğime su serpintisi gibisin sen
Veya inşirahta ki o ferahlık
Nefes aldığımı hissediyorum seni düşününce
Üstelik nefes bile almayı beceremezdim
Son mısraya geçmeden önce
Sevilmek nasıl bir duygu bilmiyorum
Ama bir sevdiği olmalı insanın
Birde seveni..
Gülüşünü seversin gözlerini seversin
Belki ruhuna dokunur da
Vazgeçersin
Üstü üstelik gülemezsin de
Gülüşünü seversin
Gözlerini seversin
Göğüsünü yarıp çıktığında çocuksu duyguların
Belki o zaman çözülür bağladığın ne kadar çaput varsa
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!