Emre Günerken Şiirleri - Şair Emre Günerken

Medeniyetin yok oluşuyla açığa çıkıyor içimdekiler
Her gece
Her sabah
Her gün
İçimdeki sesle ettiğim sohbetlerde zehirliyorum yalnızlığımı Etrafımdaki sesler zamanı gelip de saklandığında
Yatakların altına

Uykumun bölünüşlerinde
Kendi kirlenmişliğimde
Nikotin ve kafeine bulanmış bedenimle
Boğuluyorum sabahı çeyrek geçe

Yazamamanın coşkulu ölümü patlıyor her defasında
Göğsümdeki şu kas yumağının tam ortasında
Ve kaç kere hayal ettim bilemezsiniz onu ellerimde hissetmeyi
Yalnızlığımı
Seni
Kalemimi

Bir gün bir yüzümü yıkıyordum, bir sen geldin
Ayıldım aniden, tüm ölüm melekleri kaçıştı
Migrenim tuttu, günüm zehir oldu

Bir gün bir yüzümü yıkıyordum, bir sen yoktun
Ayılamadım tatlı rüyalardan ölüm melekleri kirpiklerime takıldı

Karşıya bakıyor isimsiz adam dimdik karşıya
Şu anda başka yerlerde o
Başka bir boyut başka bir dünyada
Gürültüden sıyrılmış beyni
O kadar rahat ki
Bu kalabalığın içindeki kendi yalnızlığında

Renkli ekranlara hapsolan beyinlerimiz işkence ediyor doğa anaya
Saçlarını kesiyor, derisini yüzüyor, sigaralar söndürüyoruz doğurganlığının tam ortasında
Kendi sonumuzu hazırlıyoruz bıkmadan usanmadan yedi gün yirmidört saat
Renkli vitrinlerde süsleyip püsleyip sergilediğimiz beyinlerimiz işkence ediyor doğa anaya
Bütün kemiklerini parçalıyoruz
Kanını paraya çeviriyoruz

Beklemenin anlamsızlığı ve paranoya
Kavuruyor vücudumu
Yarasa haykırışlarında boğulurken yalnızlık zehrinin içinde çürümek istiyorum
Bir şeyler bekliyorum
Bir şeyler istiyorum
Ama bilmiyorum

Her şey bir sonra doğru sürükleniyordu
Periler tarafından terk edilmiş içimdeki o korkak çocuktum şimdi
Lirdeydim Lodosdaydım
Her cumbasındaydım acı kuyularımın
Yavaşça eziliyorum ağırlığı altında müziğin
Ve Tömbekinin acı-ekşi kokusunun

Sen sadece yalnızlığımsın yüzü olmayan kadın
Bir sürü bedene bürünüp yalnızlığımı bana yaşatan kadın
Şimdi başka bir bedendesin her zerrem hissediyor seni
Bir sen sarıyor şimdi başka bir bedeni
Tekrar başlıyorum her şeye
Tekrar-Tekrar-Tekrardan aşık oluyorum sana her bedeninde

Bir koku var yine çökmüş yaşamımda
Ekşi bir koku sarmış hayatımı
Acı bir ekşi tadı
Bu bir aşkın peşinden kendini öldürmek mi
Yoksa ölümü merak eden çürümüş beynimin çığlıkları mı
Arkamdan esen rüzgarın beni her silkeleyişinde duyduğum DUYGUSUZLUK bu mu