Emre Gümüşdoğan Şiirleri - Şair Emre Güm ...

göverdikçe gönenen sevdaydık
yüreğimizde sarkaçlı saat tiki
söyle ne kaldı ki
bozdursan para etmez sözlerden
ne kaldı soruyorum
hercainin yırtık renginden

umut ve korkularınla gel
kır aynaları içinde çoğullaşmadan
damarlarında yaralı bir tay gibi gezinen
anıların tortulaşmış ürpertisinden
zamanı sıyırarak gel

okşandıkça çoğalan fesleğen tenlim
hangi kirpiğine ay oturmuş
iğde ılgın yalımları yapraklarında
hangi öpüşlerin tınısı dudaklarında
kaç baharım yandı bakışının çıngısıyla
hangi mevsimsiz dönencelerde yuvalanmış

bu akşam masada
bir sen
bir gül
bir de Ege var
Ege üç yaşında
gözleri yakamozlu bir kız

şarabın buruk Serkis*
üzümleri doymamış yaşama
yıllandıkca artmış acısı
başka bir tat veriyor
bu akşama
yıllar öncesine sürüklüyor beni

mumyaladı tanrı
antik kentte su yüzüne vuran cesetini
çubuğunu tutuşturdu
dolarları vaftiz eden - beyaz adam -

Musa adına bir yahudi

çiy gibi düşersin anılarıma
kuşluk vakitlerinde
kumrular çatılarda sevişir
yiter yasemin kokulu öğlenler özleminde
koyu gölgelere sığınsa da suskunluğum
isyan kesilirim

taş avluya uzanırken gün
akşam güneşine yaslarım yüzümü
gölgeler uzar böğrülce köklerine
gök / su yangın... ufuk cehennem
yasemin kokuları alır ancak
yitik gülüşleri kızıllıktan

yüreğinde yundum / hüzündüm
dip doruk
yorgundum... aykırı... geçikmiş...
öykülerim yeşile kesmiş poyraz
bitirip açık denizleri... içinde
kıyılarına vurdum

sedef kutuydu gözleri / içime baktı
mayıstı ay vardı karanlıktı sular...

tutunur gibi bir küpeşteye
içime baktı
asılı kaldı bakışları