Bayılmış bir insan karşında ve sen ayakta ne kadar durabilir karşında ne kadar sabredebilir yokluğuna ne kadar gülümseyebilir hayatına karşısında sevdiği kız bir başkasıyla tam karşısında söylesene ne kadar ayakta kalabilir bu aşk acısıyla.
Dünle beraber gitti düne ait ne varsa, Şimdi bana ait olan ne varsa kırılan cam parçalarınıda umursamam sana ait olan buysa.
Bu kez kalbim çekti gitti uzaklara,
Ellerinden tutamadım gözlerine bakamadım,
Taş yüreğimi kıramadım,
Bu kez senden bahsederken bile ellerim titriyorsa yemek yiyemiyorsam iştahımı yürüyüp giden kalbin açıyorsa şimdi beni ben yapan senliğimse kalbinin çemberinde yıkılmış çeperinde canını acıtan soluğumsa var gücümle solumam artık hayatımı acıtsada duygularını gizlemen kalbimin kazınmış tek bir sembolüydü bakışın..!
€lveda yaseminliğim €lveda.
Ben miyim karanlık da güneşin ışığıyla yar bilemedim ben seni silemedim.
Kalbimin acısıyla körüklenmiş Hayatında rol olmak rol almak. Kendi hislerinde kimin kalbinde kimin bedeninde, kimin sebebinde, kimin hayallerinde be.
Söylesene yıllarım ne kadar üstlendi umutlarım, nekadar uzakta
kalabildi zamanım. Yar söylesene ne kadar sevdi beni umutlarım.
Her rüzgar vurduğunda yanaklarına seni düşlediğimi hatırla, her bir fırtınaya kapıldığında sana ßağlandığımı Sakın Unutma.
Ben gözlerinin içinde iktidardayım,
Ve ben gözlerinin dışında ihtirastayım,
Ve yine ben kalbinin içinde iç savaştayım.
Bir karış yağmur yağıyor gözlerimden tuzlu tatsız bir tat,
Yavaş yavaş kan akıyor bileklerimden elimde duran bu kanlı jiletten.
Bir damla daha düşüyor gözlerimden, seni arıyor bu kalp hepten sızlıyor sessizce yanıyor yine midem, titriyor yine ellerim senin ellerin yokken.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!