Bilmezdi sevmeyi babam,bağrı genişti ama basacak yer yoktu küçücük başlarımızı,
Eksik etmedi cebimizden mangırı, tabağımızdan taşırdı aşlarımızı.
Bilmezdi koltuğunun altına alıp sevmeyi ama karnımız toktu , hiç aç kalkmadık sofradan,
Kıyafet desen gırla, ayakkabı tastamam.
Allahın, kalbine koyduğunu bizden esirgerdi babam
Biz babadan böyle gördük’ü yaşattı babam,
İki minare arasında ki mahyaya benzer hüznüm
Gece ay gibi parıldar , gün doğunca çekilir
Suyun altında nefes almaya çalışmak gibi gün
Gece çıkmayınca üstüne suyun, gündüz boğulacak bu günüm
Güneş ışığını kapattığında çöker ruhuma hüzün
Gecenin karanlığından mı gönlümün ışıksızlığından mı bilmem
Bir boşluk ruhumda, söylesenize hangi boşluk bu kadar sıkar insanı?
Maskeler içinde kalmış nefes, soluk soluğa geçen bir ömür
Ne eksiğim ne fazlayım ama tam da değilim ben
Çocukluğumun çocuk olamamış zamanlarından kalma bir ergen
Kalem tutan ellerim , göğe kalktığında daha bir güzel sanki
Çiçek ne güzel şey Allah aşkına, su ne büyük
Kapında sürgü vardı dokunduk kaldık
İçin için, kilidine dahi yandık
Bir yudum su içip batıla kandık
Yandık Yandık Yandık
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!