Gülümsemeni seviyorum
Bana kalbinin yolunu gösteren gözlerini seviyorum
Tıpkı bir cam kadar şeffaf ve keskin gözlerini seviyorum
Ve artık biliyorum
O gözlerin kadar şeffaf alan kalbin benim için attığını da
Masumiyetini seviyorum
Gözündeki güneşi bir kez daha görebilmek için
Karanlığı hiçe sayıp uykusuz beklediğim gecelerim
Asılmasın yüzün diye içime astığım şiirlerim
Varken benim solmasın
Yüreğime ilkbaharı getiren gülüşlerin
Yılın son günleri
Böyle soğuk bir gecedeydi
İçirimin söndüğü
Karanlık bir sokak köşesinde
Sessiz ve çaresiz
Tepeden tırnağa buz tutmuş bedenim
Ne yapıyorum bilmiyorum
Nasıl başladı ne zaman bilmiyorum
Ama mutluyum
Bütün ilkler ilk kadar olmasa da
İlk kez bu kadar mutluyum
Hissediyorum
Bir sen var içimde
Söylemeye çekindiğim
Kelimelerle tarif edemediğim
Yağmur sonrası toprak kokusu kadar güzel
Öyle tarifsiz bir haldeyim
Kimseye söylemediğim
Önce gözlerimi doldurdu
Sonra zihnimi
Sonra kalbime girip bedenimi ele geçirdi
Bütün ruhumu sardı artık bu sihir
Tıpkı yılın son aylarında
Süzüle süzüle maviliklerden
Bir özlem bir hasret nasıl söylenebilir
Nasıl tarif edilebilir bir aşk
Boğazımda düğümler sıralanmış
Avuçlarım soğuk soğuk terliyor iken
Nasıl tarif edilir böyle bir sessizlik
Öyle çok seviyorum ki
Unutup gidemiyorum senden
Sesin o kadar yumuşak olmasa
Okşamasa gönlümü
Hani kokun sarhoş etmese
Sızmasam kollarında
o iki kelimelik sihirdir, kaleminucundakisır. ve bazen; bir sızı çöker yürekten kaleme. hüzün yazılır, hasret kokan satır aralarına…
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!