Asfaltın ortasında duran 73 model Mercedes
Bekliyor alınmayı ordan
Belki yıllar geçti oradadır
Mağrur bir duruşla şehrin tam ortasında
Durduğu yol bir zamanlar topraktı
Belki istediği şey hala fabrikada olmaktı
Belki kağıdın başına oturmayan
Eline kalemi almayan
Gözyaşları kağıda damlamayan
Hiç bir duyguya sahip olmayan
Bu yaşına kadar kötülüğü tatmamış
Hiç bir zaman yalnız kalmamış
Ruh diyorlar ruh
Bizden geriye kalan şeymiş
Bu ruh öyle bir şeymiş ki
Geliştirirsen bu ruhu
Beslermiş o da seni
Bıraktığın zaman karanlıkta
Sabah uyandım yandaki okulun zil sesiyle
Uykum kanmamış döndüm yatakta
Bir ders saati daha uyuyabilirim belki diye
Uyumuşum gene uyandım bu sefer yataktan kalktım
Elimi yüzümü yıkadım kahvaltıda ne yesem?
Salona geçtim biraz da orada yattım
Şimdi doğru oturduk eğri konuşalım
Size kallavi sözler zikredeceğim
Yabanlar sözle dolmuş gördüğüm kadarıyla
Lafla yürütmüşsünüz o gemiyi lafta
Ellere kalkan kadınlar kırılmış
İşçiler işçi kalmamış, işten atılmış
Bu sabah uyandım
Alelacele yüzümü yıkadım
Kahvaltı dahi etmeden
Tarlaya koştum
Çalıştım
Çok çalıştım
Gökyüzündeki siyah örtü usulca kalkıyordu
Sanki kimseye hissettirmeden yapmalıydı bunu
Narinlikle yerini göz alıcı beyaz ışıklara bırakıyordu
Havayı içime öylesine çektim ciğerlerim dolasıya
Güvercin aynı havayı doldurdu kanatlarının arasına
Yükseldi uçsuz bucaksız göklere bakakaldım
Yine bir gün geçti
İki günün arasından bir gün
Kimse fark etmedi
Sessizce geçti bugün
Bir sessizlik ne kadar bağırabilirse
Soru şudur: Ben kimim?
Sokaktaki çocukta kinim.
Akranlarından zorbayım
Kötü kalpli bir cinim.
Belki çok zor bir soruyum
Bir müzik dinlerken gözleriniz doldu mu hiç?
Hüzünden değil hayır
Müziğin zerafetinden diyorum
Bu müzikte yapacağınız valsleri düşünerek
Dans ederken giyeceğiniz elbiseyi
Dans edeceğiniz kişiyi düşünerek
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!