Emre Amâde Susar Ebabiller

Görkemli havai fişeklerle eğlenirken
bananeci güruhlar
Babaların avuç içleri kadar kanlı ortadoğu
Gökyüzünün mavisini göğertir betondan molozlar
Henüz gençlerin yüzük parmağına
iz yapmamışken mutluluklar
B/elinden ölüme kuşak bağlar kurşunlar

Merhâmete duvar örerken dikenli teller
her sokakta
Ninnilerin sesini işgâl eden acılı iniltiler
İnsan kâbesi yıkılırken,
emre amâde sus/ar ebabiller
Bebeklerine göğsünden kırmızı süt emzirir,
cansız bedenli anneler

Domuz etine homurdanırken
garbın ötesinde kirli ruhlar
şarkın petrol fışkıran cehenneminde,
cayır cayır yanıyor masumlar
Ne acıdır ki;
avcısına aşık olur hep göçmen kuşlar
Sudan mezarlar üstünde ölümüne uçuyorlar

Güneşin batmayacağını sanan ülkelerin çıkarları uğruna
Elbiseleri balık kokan çocukların,
Tuzlu çığlıkları esiyor kıyılara
serinlenmiş ağızlarında imbatlarla
Midesi zûlmü kaldırmıyor denizlerin
Vuruyor dalgalarını insanlığın kara yüzüne