Beynimi düşüncelerle boğuyorum
Sonrada o düşüncelerin arasında
Kendimi boğuyorum...
Hayallerimizin üstüne çıkamadık bir türlü
Gerçekler hep bir adım önümüzdeydi
İstediklerimiz hayal kaldı
İstemediklerimiz gerçek oldu
Hergün kafam güzel geziyorum
Neden biliyo musun
Bu kadar sana yakınken
Bir adım bile yaklasamamam
Beynim düşüncelerle boğuşurken hergün
Bırak nefes alayım artık
Sesin depremler oluşturuyor yüreğimde
Bırak hatırlatma kendini artık
Yıkıntılarımı toplayayım kalbimin
Bırak huzur bulayım artık
Sensizde olabileceğini gösteriyim kendime
Gözlerin değil miydi
Beni senden alıkoyan
Uçurumlara sürükleyen
Onlar değilmiydi
Oysa Çok şey ümit etmiştim
Gözlerinin içine bakarak
Nerelere daldığımı bilmeden
Artık anladım
Benim baktığım o gözler
Rüyaymış sadece
Gerçekle yüzyüze olmama rağmen
Hayale Dalıp
Sahte kişilerin gözlerini
Taşımakmış kalbimde sadece...
Ben hayatı Gerektiği gibi yaşarım
Fazlasıyla değil
Yapmam gerekenleri yaparım
Sonra arkama yaslanırım
Hayatı gerektiği kadar izlemek için...
Güzel günler göreceğiz demiştin
Sadece biz olacaktık
Biz neredeyiz şimdi söylesene
Bir ben kaldım
Yapayalnız bu şehirde
Karanlık bıraktın o günleri
Bir ses var içimde
Beni yiyip bitiren
Herşeye bir umutla baksamda
İkilemler hep tereddütte bırakıyor insanı
Kalbimin tamam dediğine
Akşam olur gözlerin olmadan
Ben yine ağlarım durmadan
Sebebsiz gelir herşey üstüme
Kahrolur yüreğim her gece
Fırtınalar kopsada bu bedende
Hayat
Seni bana yazmışsa
Sen ne ararsın başka ellerde
Ya kader yanlış söylüyor
Ya da hayat oyun oynuyor
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!