Çocukluk ve gençlik yıllarında hayatın hep gülen tarafında yer aldım. Büyüyerek hayatı tanıdığımı sandım ama sandığımı anladım. Uzun uzadıya anlatmaya gerek yok kendimi. Şiirlerim, sözlerim, yazılarım zaten benim aynam. Akıllı kişi bunlar içindeki beni toplar.
Bisikletten düştükten sonra
Bisiklet sürmeyi öğrendim.
Boğulmaktan kurtulunca da
Yüzmeyi.
Beni terk ettin ya,
Sevmeyi öğrendim.
Kimin kime tahammülü kaldı ki?
En ufak bir kıvılcım
Yakıyor insanları cehennem gibi.
Hastalık desen, hastalık değil
Alışkanlık desen de öyle
İnanmazsınız ama
Bir ateş düştü içime;
Cehennem kadar sıcak,
Cennet kadar gerçek.
Bir ateş düştü içime;
Geçmiş kadar uzak,
Gelecek kadar yakın,
Bugün de böyle geçti;
Ne bir zil sesi,
Ne de kapı tokmağı,
Bir telefon bile çalmadı.
Baykuş da ötmeye başladı mı,
Sen gündüzleri beyaz bir dünyasın,
Ben ortasında siyah bir noktayım.
Güneş çekildiği zaman yeryüzünden,
Her yerde seni aramaktayım.
2016
Ben, kaldırımları temizleyen çocuk.
Aşığım bu kaldırımlara.
Bekçisiyim bu yerlerin
Gündüzden akşama kada'.
Bilmem ki ben,
Darağacına götürüyorlar beni.
Nereden bilebilirdim,
Sevmenin yasak olduğunu seni.
Olsun...
Yine de gözüm arkada kalmayacak.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!