Üstümdeki darp izleri
Girdiğim nice harplerden
Ne yazık artık
Garbın afakını sarmış çelik zırhlı duvar
Her defasında yenilsem de gururumdur
Benim senin için çarpan bir kalbim var
Her cümlemin içindeki gizemin
Sen, “sen” olduğunu düşünmeden
Ve yazanın “ben” olduğunu bilmeden
Bana “Yazan ne güzel yazmış!” değil mi dersin de
Ben işte o zaman anlarım
Senin hayatımdaki bir imla hatası olduğunu.
Bütün kalemlerimin ucu kırıktı
Ve evde anneme de açtırmazdım uçlarını
Ya da bana alınan kalemtıraşı koymazdım kalemkutuma
Sırf yanına gelip
Senden isteyeceğim diye
Bu yaşta hala ağaç kalem kullanıyorum.
Ve arkalarını ısırıyorum tenefüs zilinin çalması umuduyla.
Kalemimin ucunun her kırılışında gözlerim doluyor;
Ama açmıyorum.
Belki sen gelirsin diye,
Kalemtıraşınla.ş
Yıllar günlerin adı
Yaşam yılların kafakağıdı aşk hanesi boş olan
Sözlerime dolan bir avuç öfke
Yakılır şehvet niyetine
Konsomatrisler konsomasyonda
Tünerler çalışma masamda
Yerde uzanır motifli bir kilim
Mavi şortlu çocuk durmadan koşar
Küçük kızlar bitmek tükenmek bilmeyen enerjileriyle ip atlar
Emrah oturmuş bir gölgede
İnce belli , uzun boylu bir esmere bakar
Onun bitmek tükenmek bilmeyen enerjisinin sırrı
Sen sabahçıydın
Ben öğlenci
Ve ben bu yüzden
Bütün sabahlardan nefret ettim
Sen öğlenciyken
İçimden yazmak gelmiyor bugün de
Gelen konuşma duygusu bir dilsizin
Sussam dinler misin beni?
Ya da sen konuş
Ben duymayayım bir sağır gibi…
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!