Ardahan
Yaza hazır bir güneş tepemde
Kışı yırtmiş, hoyrat, gülümsüyor.
Kadim bir gelenegidir memleketimin
İlk bahar güneşi dikildimi
Seyre koyulur bütün canlılar
Sen benim Demir attığım limansın
Fırtınalarda harcamak yok artık düşleri
Sığ koylarda geçirmek yok sahte baharları
Bilsem ki çürüyeceğim limanında
Gitmek yok artık başka diyarlara
Bana bir hikaye anlat
Hiç bir kitapta yazmayan
Hiç bir dile çevrilmemiş
Hiç kimsenin bilmediği
Bana bir gül ver
Günün demini aldım
Pencereden dışarı bakıyorum
Sırtımda şehrin kaosu
Gönlümde arsız bir bozkır
Yırtıyor gözlerim karanlığı
Günler geçtikçe ilahlaşıyordun gözümde
Söylediğim her söz doğruydu özünde
Korkuyorum gelme demiştim çiğ olursun gönlümde
Bahar yelinde kaybolacağını nerden bilirdim.
Sana Tanrı gibi tapmıştım tövbe haşa
Yağmur yağıyor şehre
Uzanıp çatıdan akan suya dokunuyorum
Yaşama sarılıyorum ıslak saçlarından
Ve kimseler bilmiyor hala seviyorum seni
Yağmur yağıyor şehre
Kalmasıysa hiç bir umarım
Koca dünyada yoksa bir bağım
Yazılmışsa idam fermanım
Alın götürün asın beni
Kapandıysa bütün yollarım
İnsan en çok kendi ruhunu ararmış
Arınmakmış yaşamak, bu kirli dünyada
Kimdi o ki sana bu dünyada cenneti vadetti
Bilmemekten yoruldun durdun
aramak ne içindi
Evde çay kalmadı,
Tencerede aş kalmadı
Milletten para isteyecek yüz kalmadı
Nerdesin ya burs günü
Son makarnayı attık suya
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!