Emrah Gülay Şiirleri - Şair Emrah Gülay

Anladım bu dünyada ,kavuşamam sana,
Yanarak kül olmak ,acıyla yanmak bana,

Hata ettim üzdüm hep seni,
Sen affetsen rabbim af eder mi beni

ismin gibi güzeldi yüzün
baldan tatlıydı her bir sözün
zeytin gibi kapkara gözün
beni benden alırdın ey yar

her şey eskide kaldı bilirim

SİYAH GÖZLERİNDE HUZUR BULDUĞUM SEVGİLİ
ŞİMDİ SENİ ARIYORUM BULAMIYORUM.
SENSİZ BİR ÇARE GURBET ELLERDE..
SENSE KİM BİLİR HANGİ KOLLARDA..

Ey kara gözlü tatlı sözlü dilberim,
Şuan ne haldesin kimlesin,
Emrahın kahroldu tükendi bilesin,
Gönül kapım açıktır hala içeri giresin.

Okunuyor minareden ezanlar,
Uyanıktır bu ilanı sezenler,
Beni sorarsan hala yataktayım,
Kendimi sürekli kandırmaktayım.

Sen diye bir şey var içimde,
Beni kaybeden umutsuz gecelerde,
Kaldırımların soğuk hayallerinde bulduğum,
Bir umut var gözlerimde.

Yürüyorum gecenin en kuytu köşelerinde,

Bu benim şarkım değil dilime dolanan,
Bu senin şarkındı, senden bana kalan...
Sen giderken beni de götürdün yanında,
Şimdi konuşan, benden geriye kalan..

Azm-ü hamam edelim,sürtüştürem ben sana,
Kese ile sabunu,rahat etsin cism-ü can..

Lal-ı şarab içirem ve ıslatıp geçirem,
Parmağına yüzüğü,hatem-i zer drahşan..
***

Hiçbir şeyde gözüm yok,
Sen yanımda ol yeter,
Kapkaranlık odama,
Mehtap gibi dal yeter.

Yağmur vururken dama,

Her zaman yanıma gel göreyim seni,
Uzaklarda olsan da seveyim seni,
Aşkınla mum oldum erittin beni,
Severek öldürdün zalım kız beni....