Günler,
Yüzler...
Ömürdönümlerine yakılan türküler.
Ağarmada; hayat;
Hayal.beyazların insafına mahkum...
İnce,
Derin ve keskince.
Sallanıp duran mı,hızla kaçıp kaybolan mı?
İçeride,
İlk nefeste ve sakince.
Uslanmayanda mı,taşın siyahında mı?
Orman!
Göğsümde plastik çizmeler içi kirli ayaklar geziniyor.
Yorgun işçi konuşmaları duyuyorum ve kibrit sesleri,
çöpleri gözlerimde toplanıyor, elleri çamur sıvalı umursamazların.
Başımı kaldırıp da, “dallarıma sarmayın urganları, böceklerim ağrıyor” diyemiyorum.
Diyemiyorum ki, tekerlerkleriniz, motorlu testereleriniz, öğlen yemeğinde içtiğiniz meyve suyu beni öldürüyor.”.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!