Emrah Arslan Şiirleri - Şair Emrah Arslan

Dünyaya alışan âşık olamaz,
Hak aşkı gönlünde yer tutmaz.

Acıyla keder yoğurur bizi,
İsyan etmeyen resme dışarıdan bakamaz.

Dini imanı para olmuş milletin…
Şeytanın yoluna sapıp, çalarak kazansam onu,
efendi derdiniz bana!
Lakin sizi ayaklar altına almak için dahi sapmayacağım
o yola!
Bir parmak yükselmek için haysiyetini satanlara

Hayat nedir? Kısacık bir andır…
Güneş yüzüme vururken annem öperek uyandırmıştı
beni, işte o andır.
Oğlumun sesini duymuştum ilk ağladığında kapılar ardında,
Kızımı sevmiştim kimseyi sevmediğim kadar.
Sadece huzur aradım bu kaos yurdunda.

Acısını çekmediğim duyguyu anlatamazdım.
Bir kişiye duyurmak için tüm dünyaya seslenmek istedim.
Sözleri olmadan çalan ve ne dediğini çok iyi anlatan
bir şarkı olmayı.
Bir şey oldu, kanadı ruhum, ama ne olduğunu anlamadım.
Uyandığımda yarayı gördüm sadece…

Anne…
Varlık vesilesi…
Öyle ki insanın kendinden çok daha sevilesi.
Allah’ın merhamet tecellisi.
Kelimelerin en sıcağı, en güvenlisi.
Bitmez fırtınaların dingin sahili.

Her bulduğunu yeme, kaçma her dayaktan.
İtin birinden kalan sözü belleme atandan.
Daldızı baldız diye çeviren soysuz, bu toprakların
çocuğu olmaz-olamaz.
Neyin çocuğudur öyleyse?
Burada derim de yakışık almaz.

Uçarken yeleleri çığlıklarla,
Nal sesleri karışır rüzgârlara.
Koşar özgürce hep o zamansız bozkırlarda.
Koşar, güneşi yakalamak için ufukta.

Korkmaz, savaşır açık meydanlarda.

Ben köyümü özledim, köyümü, köyleri…
Nerde hangi köy varsa benimdir.
Her duman kaçıran sobanın yanında yatan benim.
Çay buharıyla savrulur göklere,
Bir tandır kokusunu izlerim.
Her tarlada çapam,

Hiçbir şey yapmayarak günlerim geçerken böyle boş,
Nasıl oluyor da vakit kalmıyor hiçbir şeye.
Marketten aldığım üç beş parça ile paramın
bitmesi de bundan herhalde.
Ne yediğimizde, ne zamanımızda aslında bizzat
kendimizde bereket yok.

Yalnız olanlar, daha mı çok yalnızlığa koşarlar?
Kalabalıklar içinde olanlar, yolda kendisiyle
karşılaşmaktan mı korkarlar?

Nedir bu asık suratların, gülen yüzlerin öyküsü,
Hangi aşikâr suretlerde gizlidir bu manalar?