Ağlarım halime, yanan olmasa
Elveda türküsü takılmış dilime
Gözümde görmez olacakmış sevdiklerimi
Bilinmez diyarlarda sevdiklerim ve burada yine ben
Düşlerimde hayalini kurduğum sevgilim
Karanlık günlerimde yolumu aydınlatan sevgilim
Bir damla göz yaşın aksın istemem
Gözümü kırpmadan, ömür boyu bekleyeceğim sevgilim
Sev, hep sev, ne olur bir kere sevgilim
Mutluluğa varan bir yol bulmak isterim
Geceleri sokak lambası altında ağlayan, boynu bükük çocuğum
Sevginin içtenlikle yaşandığı yerde olmak isterim
Her gün gözleri yaşlı dolaşan, yağmur sesli çocuğum
Çok sevmek isterim, bırakmadan ömür boyu
Yalnız dünyamda mutluluk resmi yapan çocuğum
Gönlüm ferman dinlemez oldu
Sevdamın ateşi sönmez oldu
Kalbimin sızısı sinmez oldu
Neyleyim yarim senin için
Aşkımı haykırdım dağlara
Trabzon gözleri yaşlı yine burada
Saçlarını dağıtmış dağların eteklerine
Rüzgarlar okşar yüzünü baharda
Güler içten bu şehir bulutların ardında
Ey Trabzon söyle seni kim üzer
Aşka susamış, dağda bir kuru elim
Gönlünü kaçıran, mutlu bir selim
Karanlık dünyama aydınlık getirdin
Sevmemek elde mi söyle güzelim
Kalbimde sevgisi var
Hepsini silmek istiyorum
Rüyamda bile ayrılık var
Hiç uyumak istemiyorum
Hayatımda hep mutsuzluk var
Yeter artık unutmak istiyorum
Neden hep böyle?
Yine Trabzon’a pus düşmüş
Bütün güzellikleri kapamış
Onu da görmez oldum
Kaybettim onu,
Yine yalnız kaldım ufak şehirde
Aşk dediler baktım
Kalbin yok dediler güldüm geçtim
Seveni hatırla sen nasıl seviyorsan
Haklısınız dedim
Ama ben ne yapayım
Sözüm karşılıksız aşka
Akşam oldu yine
Güneş gülmüyor artık
Dağlar sakladılar onu gülmesin diye
Yalvarıyorum dağlara ne olur
Bir gülüşüne ihtiyacım var
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!