Emr-i İlâhî'yi Dinlemesem mi?

Mevlâm! Gör diyerek iki göz vermiş
Bakıp hakikata, anlamasam mı?
Duy diye de iki kulağı vermiş
Emr-i İlâhî’yi dinlemesem mi?

İnsana iki rûh ifha eylemiş
Biri akıl birisi de nefs demiş
Rûh-u nefis menhiyyâtı yeğlemiş
Hesap sormak için ünlemesem mi?

Akl-i rûh melektir rahından çıkmaz
Kırılır, hatırı, gönülü yıkmaz
Şer’i şeriâtte seyreder bıkmaz
Ben’i kabre koyup; senlemesem mi?

Koru demiyormu dul’u, yetim’i?
Dâvet ettiğinde emânetini
Elvedâsız gidenden diyetini
İsterken Ah ile inlemesem mi?

Ermeninin sürü, sığır dediği
Altı kazık ile örselediği
Yetişipte; aşamadan gediği
Çarık dikmek için gönlemesem mi?

İSLÂMİ’nin dili selle, taylarken
CİHÂD için zülfikârla hoylarken
Ehl-i Küfür cehennemi boylarken
Cenneti âlâ‘ya enlemesem mi?